7Upload

ده بازی برتر EA به انتخاب watchmojoنویسنده علی صالحی
منبع:

شرکت های بسیار مهمی در زمینه بازی سازی و پخش آن در دنیا وجود دارند. پس طبیعیست که هر کدام از آنها تعدادی از بهترین ها را داشته باشند. امروز ما به انتخاب ۱۰ عنوان برتر یکی از این شرکت ها، یعنی Electronic Arts می پردازیم.

در این لیست سعی ما بر این است که از هر دنباله ی بازی یکی را انتخاب کنیم. نکته ی دیگر این لیست این است که این بازی ها حتما باید ساخته ی خود EA باشند و نمی توانند توسط استدیو های دیگر ساخته شده ولی توسط EA انتشار پیدا کرده باشند. برای مثال بازی هایی مثل کرایسیس و تایتان فال در این لیست جایی ندارند.

شاید به نظر در این حالت لیست بسیار کم و خالی بیاید. اما مطمئن باشید این شرکت به اندازه ی کافی بازی های بزرگ دارد. پس شروع می کنیم.

شماره ۱۰: Mirror’s Edge

بگذارید لیست را با یکی از خاص ترین بازی های این شرکت شروع کنیم. شما در این بازی نقش faith را بر عهده دارید. یک دختر که دارای مهارت پارکور است و سعی دارد از اسم خواهر خود که برای قتل متهم شده دفاع کند. در دنیایی که همه چیز در حال مانیتور شدن است، کار برای Faith خیلی سخت است. این بازی اکشن اصلا به تفنگ وابسته نیست و بیشتر می شود آن را به یک بازی پلتفرمر اول شخص نفس گیر دانست.

شماره ۹: Dragon Age: Origins

یکی از اولین بازی هایی که کمپانی کانادایی بایوور ساخت، سری بازیهای Dragon Age بود. انتخاب شما برای شروع بازی ۶ کارکتر هست که میتوانید یکی را انتخاب کنید. هر کدام از این کارکتر ها داستان خود را دارند. شما در این بازی می توانید با همکار های خود رابطه ایجاد کنید و داستان بازی را به جلو ببرید و حتی از آنها چیزهایی یاد بگیرید. این بازی به جز اینکه یک بازی نقش آفرینی موفق هست، در مبارزات هم بسیار خوب ظاهر شده.

شماره ۸: Command and Conquer: Generals-zero hour

این سری بازی را می توان از موفق ترین بازی های استراتژیک موجود دانست. نسخه ی اولیه ی جنرالس نسخه ی خیلی خوبی بود، اما از نظر محتوا بسیار کمبود داشت. اما نسخه ی Zero hour این مشکل را رفع کرد و به اندازه ای کامل بود که هنوز هم بازی با آن لذت بخش است. مخصوصا در حالت چند نفره که می تواند تا ۱۲ نفر را پشتیبانی کند.

شماره ۷: SimCity 4

بازی ای که باعث متولد شدن بازی های شبیه سازی شهر شد. بازی ای که هنوز هم بازی مشابه ای برایش نیست. نسخه ی ۴ ام این بازی سکویی بود که این بازی را از دو بعدی بودن به ۳ بعدی بودن تبدیل شد. و البته اتفاق هایی در بازی می افتاد که برای اولین بار در بازی کامپیوتری می دیدیم. اتفاقاتی مثل گرد باد زلزله یا حتی آتش فشان! و شما می توانستید کارکتر های خود را از سیمز به بازی بفرستید. در این بازی بعضی از مواقع سوپرایز می شدیم. برای مثال وقتی برای اولین بار حمله ی آدم فضایی ها را می دیدیم.

شماره ۶: Need for Speed: Underground 2

نسخه های جدیدتر این بازی برای ساخت به کمپانی های دیگر داده شده. اگرچه با وجود آنها هم نسخه ی مورد علاقه ی ما در این سری نسخه ی دوم Underground این بازی است. این بازی ترکیبی بود از تغییر دادن ماشین و تیون کردن آن، رانندگی های دیوانه وار و پر از آدرنالین و دنیایی باز برای رانندگی در آن.

شماره ۵: سری بازی های EA sports

خب اگر راستش را بخواهید با این انتخاب داریم تقلب می کنیم! اما انتخاب یکی از بازی های این سری مثل گفتن این است که کدام ورزش بهتر است. پس این کار را نخواهیم کرد. پس هر کدام را بخواهیم بگوییم، از فوتبال تا بسکتبال، از راگبی تا گلف، همه ی آنها در نوع خود بهترین هستند.

شماره ۴: Dead Space

برای یک بازی ترسناک سوم شخص که شما تنها بازمانده هستید، این بازی فوق العاده کار کرده. قرار دادن نیروهای شیطانی و ترسناک در کنار تکنولوژی پیشرفته و گیم پلی فوق العاده این بازی را برای همیشه به یاد ماندنی کرده. چه کسی می تواند این بازی را تنها و در شب کرده و تا حد مرگ نترسد؟ این بازی معادلات بسیاری از بازی های شوتر را به هم ریخته. برای مثال بعضی وقت ها در این بازی لازم بود به جاهای دیگر دشمنان شلیک کرده و شلیک در سر هیچ فایده این نداشت. همچنین صحنه های مردن شخصیت اصلی بازی فوق العاده زیبا بود!

شماره ۳: The Sims 2

بازی شبیه سازی زندگی ای که انقلابی در عرصه ی بازی بود که هنوز هم تعداد کمی بازی می توانند به آن برسند. فروش ۲۰ میلیونی این بازی باعث شد این بازی عنوان “پر فروش ترین بازی کامپیوتر” را تا به امروز به خود اختصاص دهد. بازی هدف خاصی ندارد. مگر اینکه بخواهید شخصیت خود را دقیقا در بازی پیاده کنید! پس می توانید از کودکی شروع کنید، بزرگ شوید، به دانشگاه بروید و در آخر برای خود خانواده تشکیل دهید. و مثل تمامی بازی های پر فروش EA، کوهی از نسخه های اضافه شونده به بازی وجود دارد. (یاد زمانی که بهDLC میگفتند expansion pack بخیر)

شماره ۲: Battlefield 3

با اینکه این بازی در ابتدا دارای باگ های بی شماری بود، اما این شماره از بازی توانست رقیبی جدی و بزرگ برای سری Call of Duty شود. حتی با توجه به اینکه خیلی ها اوایل عرضه ی این بازی را کابوس مانند می دانند. با اینکه قسمت داستانی این بازی چیز زیادی نداشت اما قسمت مولتی پلیر آن فوق العاده بود. نقشه های بسیار بزرگ، پشتیبانی تا ۶۴ بازیکن در یک بازی، تخریب Realtime در مولتی پلیر و تعداد زیادی خودرو و وسایل حمل و نقل عالی، باعث شدند این بازی پای خود را از استاندارد های یک بازی مولتی پلیر خوب فراتر بگذارد.

و اما قبل از رسیدن به شماره ی اول، بازی هایی که می توانسنتد در این لیست باشند را نام می بریم:

Syndicate Wars-1996

Meda of Honors:Frontline-2002

SSX:Tricky-2001

Road Rash-1991

شماره ۱: Mass Effect 2

این بازی نه تنها بهترین بازی Bioware و EA تا به امروز است، بلکه یکی از بهترین بازی های نسل هفتم است. یک نقش آفرینی علمی تخیلی نفسگیر که کلمه ی نقش آفرینی غربی را از نو معنی کرد. شما در نقش فرمانه شپرد تمام کهکشان را می گردید و با همراه های بی نظیری داستان خود را جلو می برید تا انسان ها را نجات دهید. با توجه به داستان کامل و بی نظیر و آزادی عملی که این بازی به ما می دهد به راحتی می توانیم این بازی را به عنوان بهترین بازی EA انتخاب کنیم.

آیا با لیست ما موافقید؟ بهترین بازی EA از نظر شما چیست؟

نقل قول از afm-rayan

شماره ۳: The Sims 2

بازی شبیه سازی زندگی ای که انقلابی در عرصه ی بازی بود که هنوز هم تعداد کمی بازی می توانند به آن برسند. فروش ۲۰ میلیونی این بازی باعث شد این بازی عنوان “پر فروش ترین بازی کامپیوتر” را تا به امروز به خود اختصاص دهد. بازی هدف خاصی ندارد. مگر اینکه بخواهید شخصیت خود را دقیقا در بازی پیاده کنید! پس می توانید از کودکی شروع کنید، بزرگ شوید، به دانشگاه بروید و در آخر برای خود خانواده تشکیل دهید. و مثل تمامی بازی های پر فروش EA، کوهی از نسخه های اضافه شونده به بازی وجود دارد. (یاد زمانی که بهDLC میگفتند expansion pack بخیر)

برخلاف آنچه سازندگان سیمز درصدد نمایش آن از خود هستند، سیمز شبیه ساز جامعه‌ای مبتنی بر نظام اقتصاد سرمایه‌داری است. در واقع ایده‌ی سازندگان این بازی این است که بازیکن به موازات درک اصول زندگی در این جامعه‌ی مجازی و فهم وظایف خود به مثابه یک شهروند لیبرال، شیفته و حیران زندگی در محیطی رویایی شود.

بازی استراتژیک سیمز

در سال‌های اخیر، بازی رایانه‌ای به عنوان رسانه‌ای جدید و مورد اقبال عامه، مورد توجه سیاست مداران و دولت‌ها قرار گرفته است. قابلیت کنش متقابل در بازی نسبت به سایر رسانه‌ها هم‌چون مطبوعات، رادیو، تلویزیون و سینما این امکان را فراهم می‌آورد تا مخاطب از حالت انفعال به حالت فعال درآید. این ویژگی بار دیگر پژوهشگران ارتباطات را به سوی الگوی اثرگذاری قدرتمند رسانه‌ها رهنمون می‌سازد.

از آن جایی که فروش و استفاده از بازی‌ها از سطح ملی فراتر رفته و بازارهای بین المللی را درنوردیده، بازی‌های رایانه‌ای بیش از پیش، نزد دولت مردان به مثابه محصولات فرهنگی استراتژیک نگریسته می‌شوند. دولت ایالات متحده آمریکا به عنوان قطب نظام سرمایه‌داری در دنیا با پیشرفته‌ترین صنایع فرهنگی، به شکل ویژه‌ای درصدد استفاده از بازی‌های رایانه‌ای است. این گرایش دولتی به استفاده از رسانه‌ی بازی در قالب مفهوم هژمونی فرهنگی قابل توجیه است.

هژمونی فرهنگی عبارت است از این که طبقه‌ی اجتماعی حاکم از راه دست‌کاری فرهنگ اجتماعی، جهان‌بینی خود را به عنوان هنجار اجتماعی به مردم تحمیل کند. در سطح جهانی، دولت آمریکا از راه دست‌کاری و تغییر فرهنگ جوامع دیگر، قصد باز تولید مناسبات نظام سرمایه‌داری را دارد تا از این بابت بتواند بر دنیا تسلط پیدا کند و برتری خود را حفظ نماید. از این جهت بازی‌های رایانه‌ای که از جهت ساختار تولید، وابستگی بسیاری به صنعت سینمایی هالیوود دارند، ابزار مناسبی برای تحقق هژمونی فرهنگی آمریکا محسوب می‌شوند. از میان بازی‌های ساخت شرکت‌های آمریکایی، «سیمز» بازی شبیه سازی زندگی از جمله پرفروش‌ترین بازی‌های دنیاست که این مقاله به بررسی نسخه‌ی ۳ (جدیدترین نسخه) این بازی اختصاص یافته است

مروری بر تاریخچه‌ی سیمز

«سیمز» محصول شرکت (Electronic Arts) است. این شرکت یکی از چند شرکت برتر ناشر بازی در دنیاست. اهمیت بازی سیمز تا حدی است که این شرکت یکی از چند استودیوی بازی سازی خود (استودیوی سیمز واقع در ایالت کالیفرنیا) را به طور کامل به ساخت بازی سیمز اختصاص داده است. ایده‌ی اصلی بازی سیمز متعلق به شخصی به نام «ویل رایت»[۱] است که یکی از خلاق‌ترین طراحان بازی است. هنگامی که «ویل رایت» بازی سیمز را برای نخستین بار طراحی کرد. همکاران وی بازی او را عروسک بازی دیجیتال خطاب کردند که فقط به درد دخترها می‌خورد و از آن جایی که دخترها کم‌تر به بازی‌های رایانه‌ای گرایش دارند، این طرح محکوم به شکست است؛ اما ویل رایت مصمم بود که اتفاقاً دخترها پتانسیل خوبی برای فروش و استفاده از این بازی هستند. همین طور هم بود، مجموعه بازی سیمز تا سال ۲۰۱۱م. با فروش ۱۵۰ میلیون نسخه در جهان، پرفروش‌ترین بازی در تاریخ بازی‌های رایانه‌ای شد. هم‌چنین این بازی ۵ بار در رکوردهای گینس به ثبت رسیده است. موفقیت این بازی موجب شد تا نسخه‌های متنوع و متعددی از این بازی تولید شود تا بتواند نیاز مخاطبان را به طور حداکثری برآورده سازد.

سیمز چیست؟

در نسخه‌ی ۳ این بازی، در ابتدا بازیکن شخصیتی را که می‌خواهد نماینده‌ی او برای زندگی کردن در فضای مجازی بازی (آواتار) باشد، طراحی می‌کند. این طراحی در چند مرحله صورت می‌گیرد. در مرحله‌ی نخست بازیکن باید شکل ظاهری و پوشش شخصیت را انتخاب کند. این که چه جنسی داشته باشد، چه سنی داشته باشد، چه نژادی و چه اندامی. جزییات صورت شخصیت نیز در همین مرحله تعیین می‌شود. سیمز این امکان را به بازیکن می‌دهد که چند نوع پوشش رایج از قبیل لباس روزمره، لباس رسمی، لباس خواب، لباس ورزش و … را در بازی مشخص کند. آرایش شخصیت و انتخاب زیورآلات نیز در همین مرحله صورت می‌گیرد.

در گام بعدی بازیکن می‌تواند صفات شخصیت خود را در قالب تقسیم‌بندی سازندگان بازی (صفات ذهنی، جسمی، اجتماعی و سبک زندگی) تعیین کند. این انتخاب می‌تواند از بین حدود ۵۰ صفت مختلف صورت گیرد. در مرحله‌ی بعد علایق شخصیت از حیث غذای مورد علاقه، موسیقی و رنگ تعیین می‌شود. در نهایت بازیکن پس از مشخص کردن آرزوهای شخصیت مجازی و انتخاب نام برای او وارد محیط بازی می‌شود. پس از ورود به محیط بازی، بازیکن به انتخاب مکانی برای سکونت و زندگی شخصیت مجازی (سیم) در شهری آرام و تمیز (کاملاً ایده‌آل) می‌پردازد. سپس بازی آغاز می‌شود …

شخصیت مجازی (سیم) که توسط بازیکن کنترل می‌شود، زندگی جدیدی را با توجه به گرایش‌ها و تمایل‌های خود شکل می‌دهد و در آن پیشرفت می‌کند. در سیمز انواع روابط و مناسبات موجود است. اشکال مختلف ارتباط موجب تکراری و یکنواخت نشدن بازی برای بازیکن می‌شود. تعبیه‌ی فرصت‌هایی برای کسب درآمد و ارائه‌ی راهکارهای متنوعی برای هزینه‌ی آن درآمدها از جمله عوامل جذابیت در این بازی است. این بازی از تولد و مرگ، از سلامت و تفریح، از خانه و خانواده و … چیزی برای عرضه دارد.

سیمز؛ آنچه باید در چشم مخاطب بنماید

سازندگان بازی سعی داشته‌اند تا بازیکنان، سیمز را یک زندگی بی‌طرف و متعادل تصور کنند که بتوان در تمام جوامع چنین زندگی را تجربه نمود یا به عبارتی دیگر سازندگان سیمز تا جای ممکن سعی کرده‌اند که مخاطبان، سیمز را شبیه سازی درنیابند که نوع خاصی از زندگی را به مخاطب القا می‌کند. در این جهت باید این نکات را در نظر آورد:

1. واحد پولی در سیمز مختص به خود (Simoleon) و خیالی است.

2. شهری که زندگی در آن جریان دارد، بی نام است و در طراحی آن سعی شده تا حتی تداعی شهر خاصی را هم ننماید.

3. زبان خاصی در سیمز وجود ندارد و تمام شخصیت‌های درون بازی با الفاظ نامفهومی با هم به گفت‌وگو می‌پردازند که به زبان (simlish) شهرت یافته و الهام گرفته از چند زبان مختلف است.

4. هیچ شائبه‌ای از نژاد پرستی در سیمز وجود ندارد، شخصیت مجازی می‌تواند تقریباً از بین تمامی انواع نژادها انتخاب نماید.

سازندگان بازی سعی داشته‌اند تا بازیکنان، سیمز را یک زندگی بی‌طرف و متعادل تصور کنند که بتوان در تمام جوامع چنین زندگی را تجربه نمود یا به عبارتی دیگر سازندگان سیمز تا جای ممکن سعی کرده‌اند که مخاطبان، سیمز را شبیه سازی درنیابند که نوع خاصی از زندگی را به مخاطب القا می‌کند.

در مجموع می‌توان این نتیجه را گرفت که سازندگان چشم به بازار جهانی داشته‌اند و نمی‌خواسته‌اند هیچ جامعه‌ای را از جهت برد اثرگذاری از دست بدهند. ‌هم‌چنین برای فراگیرتر شدن بازی سیمز، سازندگان آن از به کار بردن محتواهای آسیب رسانی که رده‌ی سنی بازی را بالا می‌برند (برخلاف جریان غالب بازی‌های معروف آمریکایی) به شدت پرهیز کرده تا همه‌ی سنین بتوانند سیمز را بازی کنند. در سیمز از نمایش استفاده از دخانیات و مواد مخدر، به کار بردن الفاظ رکیک، مصرف مشروبات الکلی، نمایش خشونت، قمار بازی و نمایش صریح و تحریک آمیز روابط جنسی خبری نیست.

از جهتی دیگر، سیمز یک بازی کمال‌گراست. به این معنا که در سیمز شاهد هیچ نوع رنج، سختی و مصایب دنیای واقعی نیستیم؛ در واقع سیمز بازی شاد و مفرحی است که فقط و فقط برای التذاذ مخاطبان جهانی طراحی شده است. می‌توان گفت که این بازی شبیه سازی زندگی خوب و شیرین است. در سیمز همه چیز بر وفق مراد است، در فضای شهری هیچ‌گونه ازدحام، درگیری، آلودگی و سروصدایی نیست. در بازی جرم تعریف نشده و حضور پلیس کم‌رنگ و بسیار غیر مؤثر است. در این بازی بیماری وجود ندارد و هیچ یک از شخصیت‌های بازی بیمار نمی‌شوند. هم‌چنین در بازی از مشاغل سخت خبری نیست. این‌ها شواهد طراحی یک زندگی ایده‌آل و شاد به زعم سازندگان سیمز است.

سیمز؛ آنچه واقعاً هست

برخلاف آنچه سازندگان سیمز درصدد نمایش آن از خود هستند، سیمز شبیه ساز جامعه‌ای مبتنی بر نظام اقتصاد سرمایه‌داری است. در واقع ایده‌ی سازندگان این بازی این است که بازیکن به موازات درک اصول زندگی در این جامعه‌ی مجازی و فهم وظایف خود به مثابه یک شهروند لیبرال، شیفته و حیران زندگی در محیطی رویایی شود. سیمز نمایش طبقه‌ی مرفه در نظام سرمایه‌داری است و از طبقه‌ی ضعیف و اقشار کارگر، در این بازی جلوه‌ای نمایان نیست. این راهبردی برای قرار دادن مخاطبان در محیطی مملو از خوشی است که موجب غفلت از کاستی‌ها و نقایص بنیادین نظام سرمایه‌داری شود. تمامی خانه‌ها در بازی ویلایی است، تفریحات موجود در بازی متعلق به اقشار پر درآمد در زندگی واقعی است. (به عنوان مثال ماساژ و اسپا) هم‌چنین بازی طوری طراحی شده که حس محدودیت در بازیکن به حداقل برسد. قوه‌ی قهریه که در هر جامعه‌ای از الزامات است و ناگزیر، در بازی حضور بسیار کم‌رنگی دارد.

شاهدی دیگر بر این که سیمز مبلغ و مروج زندگی در جامعه‌ی مبتنی بر نظام سرمایه‌داری است، مصرف‌زدگی و تجمل‌گرایی موجود در بازی است. این دو مقوله از ارکان ثبات نظام سرمایه‌داری هستند که اگر به طور مداوم این مناسبات باز تولید نشده و کم‌رنگ شوند، بقای این نظام با چالش‌های جدّی مواجه خواهد شد. از این رو، نظام سرمایه‌داری همواره در پی ترویج فرهنگ مصرف‌زدگی و تجمل‌گرایی برای ایجاد تقاضاهای کاذب در مردم و به عبارت بهتر استمرار تولید، تأمین بازار و افزایش سرمایه است. بازی به گونه‌ای طراحی شده که «خرید» انگیزه‌ی مسلط پیشبرد بازی است؛ به این معنا که انگیزه‌ی ادامه دادن به بازی خرید بیش‌تر و بیش‌تر می‌باشد.

در بخش خرید کردن در بازی، موسیقی، ابزاری برای سازندگان بازی است تا خرید را فعالیتی مفرح‌تر نشان دهند و به آن تشویق کنند. به طور کلی شخصیت مجازی در بازی با خریدن کالای گران خوشحال می‌شود و امتیاز مثبت می‌گیرد و هر چه این کالا گران‌تر، امتیاز مثبت بیش‌تر. در بازی مأموریت‌هایی برای پیشرفت به بازیکن اعلام می‌شود که باید انجام دهد. از جمله‌ی این مأموریت‌ها، خرید کالایی گران قیمت است. تبلیغ تجمل‌گرایی تا حدی است که حتی فرشته‌ی مرگ هم ساعتی طلا به دست دارد. امکانات رفاهی شهر، نوع غذاهای موجود در بازی و لوازم منزل حاکی از زرق و برق فراوان در این بازی است.

موضوع دیگری که به طور نامحسوس و مغرضانه در بازی نهاده شده، مشروعیت همجنس‌گرایی است. این مشروعیت به نحوی است که دو همجنس علاوه بر این که می‌توانند با هم ارتباط داشته و هم‌خانه شوند، قادرند به طور رسمی با هم ازدواج کرده و حلقه به دست کنند. این مسأله زمانی جلوه می‌کند که ما بفهمیم تنها در چند کشور (کم‌تر از انگشتان یک دست) است که ازدواج همجنس‌گرایان جواز قانونی دارد و این مورد، موضوعی فراگیر نیست تا در بازی سیمز که مدعی شبیه‌سازی زندگی معیار و بی‌طرفانه است، نمود داشته باشد.

مشروعیت بخشیدن به همجنس‌گرایی در راستای تقویت نظام اقتصاد سرمایه‌داری است، به این دلیل که طبیعی نمایاندن همجنس‌گرایی، دری است به سوی انحراف‌های جنسی دیگر و عمومی‌تر شدن آن که منجر به فروش بیش‌تر ابزار و وسایل جنسی و در کل کالاها و خدمات مرتبط می‌شود. با توجه به حرص بی‌پایان غریزه‌ی جنسی انسان، سودآوری چنین سودایی، تضمین شده و فزآینده است. هم‌چنین تشویق به همجنس‌گرایی موجب از هم پاشیدگی هر چه بیش‌تر نظام خانواده‌ی سنتی و شکل‌گیری هر چه بیش‌تر خانواده‌های همجنس خواهد شد که براساس واقعیت موجود، این خانواده‌ها پول بیش‌تری را برای مد لباس، وسایل خانه و دکوراسیون خرج می‌کنند.

موضوع دیگری که به طور نامحسوس و مغرضانه در بازی نهاده شده، مشروعیت همجنس‌گرایی است. این مشروعیت به نحوی است که دو همجنس علاوه بر این که می‌توانند با هم ارتباط داشته و هم‌خانه شوند، قادرند به طور رسمی با هم ازدواج کرده و حلقه به دست کنند.

مؤلفه‌های بسیار بیش‌تری را می‌توان در دلالت بر هژمونیک بودن این بازی ذکر نمود، از جمله این که نیازهای شخصیت مجازی بازی حتی از نیازهایی هم که «مازلو» برای انسان تشخیص داده، کم‌تر است. اکثر نیازها، مربوط به سطح نخست از نیازهای انسانی می‌شوند، سطحی که تقریباً میان انسان و حیوان مشترک است. از این موضوع می‌شود فهمید که بازی سیمز زندگی را در برآوردن چه نیازهایی تعریف می‌کند. نیازهای تعریف شده در سیمز عبارت‌اند از: «نیاز به رفع گرسنگی، نیاز به استراحت، نیاز به سرگرمی و لذت، نیاز به مسائل بهداشتی و اجابت مزاج و در آخر هم نیاز اجتماعی که بیش‌تر در بازی شکلی صوری به خود می‌گیرد»، به این معنا که دوستی‌ها عمق ندارند و روابط خانوادگی کاملاً شکلی و از معنا تهی است.

در بازی سیمز به ظاهر دین لحاظ نشده و حضور ندارد. این در حالی است که بیش‌تر مردم زمین دین‌دار هستند یا به هر حال توجهی به معنویت دارند، اگر سازندگان سیمز می‌خواستند زندگی معیار را به نمایش بگذارند، می‌بایست نقشی را هم برای دین، هر چند محدود در بازی در نظر می‌گرفتند. اما نه تنها به ظاهر، حضوری از دین در زندگی سیمزی وجود ندارد بلکه سیمز گهگاه معنویت و دغدغه‌های جدّی زندگی بشری را به سخره و شوخی گرفته و بازیکنان را به غفلت می‌اندازد.

در بازی شاهد هیچ نوع عبادتگاه در سطح شهر و نیز هیچ‌گونه عملی مبنی بر انجام عبادت و دعا نیستیم، بلکه موضوعاتی که دین به آن اهتمام دارد هم‌چون مرگ، روح و زندگی پس از مرگ در بازی به شوخی گرفته شده و جنبه‌ی دنیوی پیدا کرده‌اند. به عنوان مثال در شرایطی خاص شخصیت مجازی می‌تواند به صورت روح، سهل‌تر از قبل به زندگی خود در فضای سیمز ادامه دهد و یا فرشته‌ی مرگ می‌تواند در شرایطی خاص با شخصیت مجازی ارتباط جنسی داشته باشد و پدر شود. این به غفلت اندازی‌ها از آن جهت است که معنویت در زندگی انسانی، مشغولیت‌های بیهوده‌ی بیرونی را کاهش داده و مخالف جریان حرکت نظام سرمایه‌داری است.

اگر سازندگان سیمز می‌خواستند زندگی معیار را به نمایش بگذارند، می‌بایست نقشی را هم برای دین، هر چند محدود در بازی در نظر می‌گرفتند. اما نه تنها به ظاهر، حضوری از دین در زندگی سیمزی وجود ندارد بلکه سیمز گهگاه معنویت و دغدغه‌های جدّی زندگی بشری را به سخره و شوخی گرفته و بازیکنان را به غفلت می‌اندازد.

برای درک سوگیری طراحی زندگی در سیمز می‌توان به عناصر دیگری نیز در بازی ارجاع داد که موضوع را روشن‌تر کند. به عنوان مثال تنها ساز موجود در بازی که شخصیت مجازی می‌تواند با آن موسیقی بنوازد، «گیتار الکتریک» است. هم‌چنین در بازی محدودیتی برای پیتزا خوردن نیست؛ نه تنها محدودیتی برای خوردن پیتزا وجود ندارد بلکه خوردن هر بار پیتزا، امتیاز مثبتی را به بازیکن می‌دهد که در صورت خوردن سایر غذاها این امکان برای بازیکن به وجود نمی‌آید. سرانجام می‌توان به این موضوع پی برد که سیمز بر خلاف آنچه سازندگان مدعی آن هستند، یک بازی بدون سوگیری نیست بلکه در لایه‌های مخفی و پنهان خود به ترویج و تبلیغ سبک زندگی «کاپیتالیستی» می‌پردازد و با توجه به برد اثرگذاری، تصور موفقیت این بازی در رسیدن به اهداف خود دور از ذهن نیست. در ایران با توجه به غیر مجاز شناخته شدن این بازی توسط نظام ملی رده‌بندی سنی ایران (ESRA)، دامنه‌ی توزیع و استفاده از این بازی تا حدی کنترل شده است، اما باید همواره این نکته را در نظر داشت که بهترین شیوه برای مصون نگه داشتن مخاطبان از اثرهای سوء این نوع بازی‌ها، آگاهی بخشی به آن‌ها در خصوص محتوای مورد استفاده است.(*)

SIMS بازی هست که در روسیه به علت ترویج هم جنس گرایی ممنوع شده اون وقت چطور هدف خاصی نداره در باره بازی های دیگه هم ان شالله به زودی

این تنها یک خبر بود نظر شخصی نبود !

تعداد بازدید 910 ده بازی برتر EA
نویسنده	پیام